Kolların boşlukta ölesiye varolma nedenini ararken, biri solunda diğeri sağında öylece durur. Arayıp bulmak istediği anlam bazen öyle ağır gelir ki bırakırsın aşağıya. Yerçekiminin etkisinden mi yoksa seni senden alan sıkıntılarından mı bilinmez, kolların ağırlaşır. Öylesine ağırlaşır ki, omuzların için taşıması büyük bir yük olur. Çoğu zaman orada olduklarını unuttuğun kollarını, sadece dokunarak anlayabilirsin. Tek başlarına salınırken aşağıda birbirlerine sokulup yalnızlıklarını gidermek isterler ve sen onları bağlamak istersin ki güçlü olasın.

Bazen kollarını unutup ellerini fark edersin. Öylesine dururken ellerini cebine sokarsın. Belki soğuktan belki de nereye koyacağını bilemediğin için. Ya da omzuna asılı duran çantana sarılırsın sıkıca. Öyle sıkı sarılırsın ki diğerleri hayal eder, olmayan şeylerin varlığını. Gerçekte ise içindeki boşluktur, seni çantana bağlayan. 

Ellerin kollarınla boşlukta varolma nedenlerini ararken sarılırlar. Dokunurlar birbirlerine yalnızlıklarına sırdaş olmak için. Gücü hissederek varolmak isterler. Sadece sarılırlar öylesine. Sorunlardan biraz olsun uzaklaşmak için.