Çocuk için geçmiş ya da gelecek yoktur. Dün kavga etmiştir yarın ne olacak bilinmez. Sadece o anki duygu, düşünce ve davranışları vardır. Mutluysa mutludur. Canı parka gitmek istiyorsa gider. Canı yandıysa ağlar. Gözü başka birşey görmez. Ne yapmak istiyorsa onu yapar. Sosyal öğrenmesi gelişmediği ayrıca ebeveynlerince kontrol mekanizması eğitilemediğinden isteklerini engelleyemez. Geleceği ya da geçmişi düşünmeden hareket eder. Yetişkin algısından farklı kendi dünyasına göre düşünür.

Bazen ebeveynler çocuğuna kavram öğretirken sanki karşıda bir yetişkin varmış gibi düşünüp anlatmaya çalışır. Gerçekte ise çocuk anlamaz. Ya da anlıyormuş gibi görünür.

Çocuk parka gitmek ister, anne ise çeşitli sebeplerden ötürü istemez. “Hava soğuk, yarın gideriz. Hem daha dün gitmiştik.” Çocuk ısrar eder “Gidelim” diye. Anne ve çocuk arasında kazananın duruma göre değiştiği bu tartışma kararlı bir şekilde devam eder.

Çocuk için hava şartlarının uygun olup olmamasının bir anlamı olmadığı gibi dün gitmiş olması ya da yarın gidecek olmasının da bir anlamı yoktur. Yarın diye bir erteleme yetişkin kulağına mantıklı gelse de çocuk için bir anlamı yoktur. Mutlak hazza ulaşmak için an şu andır.

Çocuk yaşantısından farklı olarak yetişkin yaşam tarzı mutlak hazzı erteleyerek sorumluluk dolu, maddi-manevi sıkıntıları olan buhranlı bir hayat ortaya koyar. Acıdan kaçma eğilimindeki insan mutluluğa yönelerek yaşadığı sıkıntıları çözmek ister. Birçok etkinliğe katılır. Yeni arkadaşlıklar edinir. Güzel kıyafetler alır. Bazen de üzerindeki bu ağırlığı çocukluğunu hatırlayarak atmak ister. Yaşadığı güzel günleri düşünür. Sosyal medyadan çocukluk arkadaşlarına ulaşır. Eski fotoğrafları sevdikleriyle hatta tüm dünya ile paylaşarak mutlu olur.

Tüm bu özlemle anılanlar gerçekte, dünün etkisinden kurtularak yarını kafasına takmayan kişinin, bugünü yaşama isteğidir.