Mutluluk
“Mutluluk, kedinin kuyruğunu yakalamaya çalışması gibidir. Kedi kuyruğunu kovaladıkça kendi etrafında döner durur. Ama ne zaman peşinden koşmayı bırakır ve yolununa gider. Kuyruk da o zaman onu takip eder.”
Mutluluk kaynağı olarak yemek kokusuyla, görüntüsüyle, tadıyla müthiş bir haz verebilir. Günde 3 ya da 5 kez hatta ne kadar istenirse bu haz yaşanabilir. Haftalarca veya aylarca… Her yenilen yemek haz verebilir. Ancak öteden beri varolanı sürdürme eğiliminde olan insan, genellikle benzer tatlar yiyeceği için bir süre sonra yemek sadece karın tokluğuna yapılan bir eylem olacaktır.
Arkadaşlarla yeni tatlar denemek için gidilen bir restoran yaşanan duruma yeni bir kapı açacaktır. Hem keyifle yapılacak bir sohbet hem de yalnızlık duygusunun kaybolması, mutluluk verecektir. Fakat her öğün arkadaş bulma zorluğu mutluluğu da etkileyecektir. Her kafadan farklı bir sesin veya kişisel hırsların öne çıktığı bir ortamda uzaktan sosyalleşmek mutluluk verebilir. Birkaç parmak ve anlık duygu ifadelerine en uygun beğeniler buluta bırakılıp yine mutlu olunabilir. Hem de çok büyük zorluklara girmeden…
Mesela kitap okunabilir, mutluluk için. Ana karakterle özdeşleşebilir ve onunla birlikte sayfalar geçilebilir. Ya da “mutluluğun formülü” adlı kitaplardan tarifi alınabilir. Genel geçer ve kişiye özgü olmayan formüller pazartesi diyeti gibi uygulanmaya çalışılıp anlık da olsa mutluluk yakalanabilir. Kitap okumanın sıkıcı geldiği anlarda ise film izlenebilir. Aktör ya da aktrisin mutluluk rolü yaptığı filmde senaryo gereği de olsa mutlu olunabilir.
Gerçekte ise mutluluk, dünyaya gelinen andan itibaren, kişiye özgüdür. Doğduğu aile, çevre, kültür, yaşantı şekli mutluluk ya da acı kaynağıdır. Aldığı eğitim, erken travmatik yaşantıları, karşısına çıkan insanlar kişinin hayata bakış açısını değiştirebilir. Bugün kişinin hayatını etkileyen olaylar geçmişteki yaşantılarla yakından ilgilidir. Tüm bunları fark edebilmek ise psikolojik destek ile olur. Kişi psikolojik destek sürecinde kendini tanıyabilir ve mutluluğu öğrenebilir.